اختلال نعوظی مرد

اختلال انگیختگی جنسی به دو طبقه تقسیم می شود:

۱- اختلال انگیختگی جنسی زن

۲- اختلال نعوظی مرد

اختلال انگیختگی جنسی زن:

در این اختلال کسب یا حفظ پاسخ لیزشدن، تورم در برابر تحریک جنسی تا تکمیل عمل جنسی وجود ندارد یا ناقص است و این حالت ممکن است به صورت مستمر یا عودکننده بروز کند. شیوع اختلال انگیختگی جنسی زنان معمولاً کمتر ازحد واقعی برآورد می شود.

زنانی که دچار اختلال مرحله تحریک هستند، اغلب اختلال اُرگاسمی هم دارند. مطالعات فیزیولوژیک کژکاری های جنسی نشان می دهد که عوامل هورمونی ممکن است در پاسخدهی زنان مبتلا به کژکاری مرحله تحریک نقش داشته باشد. همچنین داروهای دارای خواص آنتی هیستامین و آنتی کولینرژیک لیزشدن مهبل را کاهش می دهند. برخی شواهد حاکی از آن است که زنان دچار کژکاری جنسی از انگیختگی فیزیولوژیک بدن خودآگاهی کمتری دارند و حس گرما یا سایر حواس ناحیه تناسلی آنها ضعیفتر از دیگر زنان است.

اختلال نعوظی مرد:

این اختلال، گژکاری نعوظی و یا عنن (ناتوانی) نیز نامیده می شود. مردی که از ابتدا به اختلال نعوظی مبتلا بوده، هرگز نعوظ کافی برای دخول در مهبل نداشته است. در اختلال نعوظی اکتسابی مرد در طول زندگی جنسی خود زمانی دخول موفق داشته است ولی بعداً دچار ناتوانی شده است. در اختلال نعوظی موقعیتی (situational) مرد در شرایط خاصی قادر به مقاربت است و در موارد دیگر ناتوان است، برای مثال ممکن است مردی در رابطه اش با فواحش کاملاً موفق باشد ولی در مقابل زن خود ناتوان باشد.

اختلال نعوظی اکتسابی مرد در ۱۰ تا ۲۰ درصد مردان گزارش شده است.

اختلال نعوظی سراسر عمر نادرست و درحدود یک درصد مردهای زیرسن ۳۵ دیده می شود ولی میزان بروز آن با افزایش سن زیاد می شود. علل اختلال نعوظی در مرد ممکن است عضوی، روانی یا ترکیبی از هردو باشد ولی در مردان جوان و میانسال ناتوانی معمولاً ریشه روانی دارد.

روشهای درمان بیماری

رفتاردرمانی:

احساس اجبار از طرف مرد برای رسیدن به نعوظ کامل و دخول موفقیت آمیز باعث افزایش اضطراب و ایجاد یک حلقه معیوب و درنتیجه ناتوانی بیشتر می شود. استفاده از تکنیکهای رفتاری مانند، حساسیت زدایی تدریجی و نیز دارو درمانی مفید خواهد بود.

منبع